
Wendy (inderdaad dé Wendy die aan de wieg heeft gestaan van
Spellengek) was inmiddels samen met haar zoon Jurre ook op de beurs aangekomen.
Niek had inmiddels per sms laten weten dat hij zijn eerste potje Stenen
Tijdperk had gewonnen en vroeg om hem wat drinken te brengen. Nadat we dat gedaan
hadden, gingen we op zoek naar een nieuw spel om te spelen.
Ik zag dat er bij Caverna een plekje vrij kwam en aangezien je dat met veel spelers kan spelen schoven we (samen met nog twee vrienden aan). We moesten wel samen spelen omdat het spel voor vier spelers klaar lag. In theorie kan het tot 7 spelers, maar dan moesten allemaal andere kaarten en dingen worden neergelegd. We kregen het spel uitgelegd en al tijdens de uitleg bekroop mij het gevoel dat dit spel een beetje te complex is voor een beurs. Ik kon het nog wel een beetje volgen (Caverna lijkt in veel opzichten op Agricola), maar voor de andere spelers (die Agricola niet kenden) was het wel heel vele informatie om op te nemen. We hebben uiteindelijk een paar rondes gespeeld, maar omdat iedereen maar wat aan rotzooide, was het niet echt leuk. Ik zou Caverna graag nog eens spelen, maar dan in een rustiger omgeving.
Ik zag dat er bij Caverna een plekje vrij kwam en aangezien je dat met veel spelers kan spelen schoven we (samen met nog twee vrienden aan). We moesten wel samen spelen omdat het spel voor vier spelers klaar lag. In theorie kan het tot 7 spelers, maar dan moesten allemaal andere kaarten en dingen worden neergelegd. We kregen het spel uitgelegd en al tijdens de uitleg bekroop mij het gevoel dat dit spel een beetje te complex is voor een beurs. Ik kon het nog wel een beetje volgen (Caverna lijkt in veel opzichten op Agricola), maar voor de andere spelers (die Agricola niet kenden) was het wel heel vele informatie om op te nemen. We hebben uiteindelijk een paar rondes gespeeld, maar omdat iedereen maar wat aan rotzooide, was het niet echt leuk. Ik zou Caverna graag nog eens spelen, maar dan in een rustiger omgeving.
Na Rampage splitsen we omdat Marijn, Simone, Wendy en Jurre
even buiten een broodje gingen scoren (bij een restaurant met een grote gele M
op de gevel). Ik vermoedde dat Niek wel eens bijna klaar kon zijn en ging dus
maar eens een kijkje nemen bij het tournooi. Nieks tafel begon net aan de
eindtelling. Niek werd dit keer tweede, met maar drie punten verschil ten
opzichte van de nummer 1. Hij vermaakte zich prima.
Ik heb een rondje
over de beurs gelopen en Gamemaster Hans van een exemplaar van Het Koopmanshuis
afgeholpen. Dit jaar hebben we een weekje in deze havenstad doorgebracht
(aanrader!) en ik vond het leuk om een spel te kopen met daarop afbeeldingen
van een wijkje waar we met veel plezier door heen zijn gelopen (Speicherstadt).
Toen Marijn, Simone, Wendy en Jurre weer terug waren, gingen
we kijken of er een plaatsje was om Escape: Zombie City te spelen. Dit is een
variant op Escape met Zombie thema. Er was een tafeltje vrij en ik schoof aan
als kijker. Bij deze Zombie variant van Escape moesten de spelers op zoek naar
de uitgang van de stad terwijl ze ondertussen moesten proberen om zich de
zombies van het (smakelijke) lijf te houden en op zoek waren naar de onderdelen
van de bus om mee te ontsnappen. Ik vond het spel er minder aantrekkelijk
uitzien dan de basis Escape, er is meer gedoe en dat maakt dat het spel wat
minder vlot doorspeelt. Wendy en vooral haar zoon hadden het spel wel heel leuk
gevonden en besloten het zelfs mee naar huis te nemen.
Marijn en Simone hielden het voor gezien en gingen naar
huis. Omdat ik verwachtte dat Machi Koro wel eens bij Wendy en Jurre in de smaak
kon vallen, besloten we te kijken of er een plekje was. We hadden geluk, we
konden meteen aanschuiven. De regels waren zo simpel dat ik ze zelf uit kon leggen
en in no time waren we bezig om onze steden vol te plempen met gebouwen. Wendy’s
zoon deed dit het succesvolst en wist de winst binnen te halen.
Het was inmiddels een uur of vijf en dus een mooi tijdstip
om richting huis te gaan vertrekken. Maar niet voor we nog wat last minute
aankopen hadden gedaan. Ik nam Machi Koro en Among the Stars nog mee.
Ik heb me prima op het spellenspektakel vermaakt. De beurs
is natuurlijk veel kleiner dan Spiel, waardoor ook het aanbod minder groot is.
Het is een beurs waar spellen (en dan voornamelijk de spellen van Nederlandse
uitgevers) spelen centraal staat. Er zijn wel een paar plaatsen waar je spellen
kan kopen, maar dit is redelijk beperkt. De beurs is ruim opgezet zodat je goed
rond kan lopen. Er hadden wat mij betreft nog wat meer speeltafels mogen zijn,
want in sommige stands waren eigenlijk continue alle tafels bezet. Maar met een
beetje geduld en geluk, kon iedereen wel wat leuke spellen doen. De beurs haalt nog niet het niveau van Spellenspektakel 1.0, maar misschien is dat maar goed ook. De beurs is per slot van rekening indertijd aan haar eigen succes (veel, veel te druk) ten onder gegaan.
Het was ook
echt gezellig dat Marijn, Simone, Wendy en Jurre er waren zodat ik ook gezellig
met hen heb kunnen bijkletsen. Niek had zich ondertussen prima vermaakt bij het
Stenen Tijdperk toernooi. Hij had het wel zwaar gevonden om drie potjes achter
elkaar te spelen (vooral omdat ze ook nog best snel moesten spelen). De sfeer
was heel goed geweest, er werd sportief gespeeld en er was ook tijd geweest om
af en toe een grapje te maken. Natuurlijk baalde hij er wel een beetje van dat
hij net niet bij de beste vier zat (en ik overigens ook, ik had gehoopt dat hij
een mooi spel zou winnen, maar helaas..).