In de vorige twee blogjes over Spiel heb ik vooral heel veel
geschreven over welke spellen ik op Spiel heb gespeeld en wat ik van die
spellen vond. In dit blogje zal ik iets vertellen over hoe ik Spiel zelf heb
beleefd.
Het meest opvallende aan dit Spiel bezoek was voor mij dat
Niek er niet bij was, maar dat ik met Peter Hein, Coen en Anton ging. Het voordeel
van met Niek gaan is dat hij altijd heel galant mijn aankopen draagt en bij de
trolly blijft wachten als ik me over geef aan een shopping-spree. Dit keer
moest ik zelf mijn spullen dragen (of beter gezegd rollen in de trolly). Ik wist
bovendien dat ik het laatste stukje van de terugreis met de trein en de
benenwagen zou afleggen (in plaats van comfortabel met de auto helemaal naar
huis). Dit was een heel effectieve motivator om het aantal spellen dat ik heb
gekocht te beperken. Ik heb uiteindelijk acht spellen gekocht en dat was al
zwaar genoeg.
Wat ik heel leuk vond aan mijn gezelschap van dit jaar is
dat ze spellen net zo leuk vinden als ik. Niek houdt ook echt wel van spellen,
maar hij zoekt van te voren echt geen informatie op internet over de nieuwe
releases. Op Spiel ben ik daardoor altijd de leading lady. Nu was ik met drie
goedgeïnformeerde heren op stap. We hadden allemaal ons huiswerk gedaan en
daardoor konden we elkaar op potentiële leuke spellen wijzen. Hun Duits is
bovendien ook beter dan dat van mij, waardoor ze me goed konden helpen tijdens
de speluitleg. Heel fijn.
Nou we het er toch over hebben. Ook deze editie van Spiel
bewees weer dat het echt moeilijk is om goed een spel uit te leggen. We hebben
hele goede voorbeelden gehad (Royals en de spellen in de Ravensburger stand),
maar ook slechte (Choson). Ik houd er van als een spel “achterstevoren” wordt
uitgelegd: eerst het doel en daarna wat je moet doen om dat doel te halen (bijvoorbeeld
je wilt zo veel mogelijk punten scoren, punten krijg je door landen te
veroveren en dit doe je met legers, de legers kan je kopen voor geld en aan
geld kom je door kaartjes te trekken). Heel vaak worden spellen echter chronologisch
verteld (je moet kaartjes trekken om geld te krijgen, daar kan je legers van
kopen waarmee je landen kan veroveren en daar krijg je punten voor). Het nadeel
hiervan is dat ik vaak niet snap waarom ik iets zou willen doen (waarom moet ik
legers kopen?). Het ergste zijn de uitleggers die helemaal de verbanden
weglaten (je trekt kaartjes, vervolgens verover je landen en dan krijg je
punten).
Het was beide dagen dat wij er waren goed druk op de beurs.
Peter Hein is gelukkig waanzinnig goed in het vinden van lege tafeltjes zodat
we desondanks veel hebben kunnen spelen. We hebben zelfs veel kunnen spelen op
plaatsen waar we dat graag wilden. Tegelijkertijd hebben we niet overal kunnen
spelen waar we graag wilden. Ik wilde bijvoorbeeld heel graag een potje King of
Tokyo doen omdat de winnaar daarvan een speciale goodie kreeg (Space Pinguin). We
zijn meerdere keren langs de Iello stand gelopen, maar het was er continue vol.
De Space Pinguin is dus aan mijn neus voorbij gegaan. Ook in de Kosmos en Hans
im Gluck stand hebben we nooit een plekje kunnen vinden.
Het klimaat in de zaal is prima. ’s Middags werd het wel een
beetje warm, maar het was lang zo warm niet als in de oude hallen. Ook waren de
gangpaden veel breder waardoor je, ondanks de massa’s mensen, redelijk
makkelijk rond kon lopen. De zalen zijn ook overzichtelijk en zitten minder gek
aan elkaar (in de oude opstelling raakte ik altijd de weg kwijt). Het is daarom
makkelijker om een stand terug te vinden. Het geluidsniveau is wel erg hoog.
Maar dat kan natuurlijk ook bijna niet anders met zo veel mensen op elkaar. Dit
maakt het soms wel lastig om de uitleg van een spel te volgen. Een
verbeterpuntje zou verder voor mij zijn dat er meer zitplekken zouden mogen
zijn waar je even uit de drukte een bammetje kan eten. In de corridor zouden
volgens mij prima flink wat bankjes neergezet kunnen worden. Op een gegeven
moment wil je gewoon even zitten.
Veel standhouders doen wel goed hun best om hun stands mooi
aan te kleden. Vooral de grote uitgevers laten mooie wanden bedrukken met
plaatjes uit hun nieuwste spellen of zetten poppen enzo neer.
Ik vond het dit keer wel heel druk op de toiletten. Een paar
extra blokken zouden geen kwaad kunnen Gelukkig liep het allemaal wel redelijk
goed door, maar je moest toch wel even in de rij staan. De brillen waren dan
ook goed voorverwarmd. Er werd wel continue schoongemaakt, dus de toiletten
kregen niet de kans om echt vies te worden. Maar fris is natuurlijk. Maar aan
de andere kant: ze zijn gratis en dat is lang niet overal zo. Wat ik ook fijn
vond was dat er een roltrap was naar de lagergelegen toiletten. Dat ging toch
makkelijker dan met mijn trolley de trap af te hobbelen en daarna weer naar
boven te klauteren (vooral dat is best zwaar als je al wat spellen hebt
gekocht).
Wat ik verder miste was de hal met LARP-ers. Er waren wel
wat verkleedspullen enzo, maar niet zo veel als in andere jaren. Het aantal
mooi verklede mensen was ook lager dan normaal. Maar gelukkig waren er nog wel
een paar. Ik vind het heel gaaf dat mensen de moeite doen om zich helemaal te
verkleden. Ik zie het mezelf niet doen, maar vind het altijd erg leuk om naar
te kijken.
Natuurlijk waren er genoeg plaatsen waar je spellen kon
kopen. Er waren flink wat verkoopstands en bovendien verkochten veel uitgevers
hun eigen spellen ook in hun eigen stands. Desondanks waren sommige spellen
snel uitverkocht. Peter Hein wilde bijvoorbeeld graag Chimera (Taipan voor drie
personen) kopen, maar die was al uitverkocht op zaterdag. En sommige andere
spellen waren niet op tijd geleverd (zoals Ciùb en Tanto Cuoro Oktoberfest).
Vooral de nieuwe spellen waren goed verkrijgbaar. Sommige wat oudere spellen
zie je terug in de uitverkoop (altijd fijn spellen voor 5 of 10 euro). Maar
naar de courante wat oudere spellen moet je soms echt zoeken. Mensen kopen op
Spiel schijnbaar toch het liefst de nieuwste spellen. Ik miste ook Rio Grande
Games, jammer dat die er mee is opgehouden.
Ook waren er in de corridor weer rare stands te vinden. Zoals met krukjes waar kinderen op konden trommelen. De meest vreemde stand was de stand waar je kon breien. Dat was dan wel meteen de stand met de hoogste vrouw-dichtheid. Het was er nog best druk dus schijnbaar zijn er wel wat vrouwen die meegesleurd zijn door hun man die blij waren dat ze even konden ontsnappen aan de spellengekte met een stukje rustgevend breien.
Wij waren dus twee dagen naar de beurs. Dit beviel echt heel
goed. Daardoor heb je meer tijd om gewoon eens wat spellen te gaan spelen en
rustig rond te kijken. De dagen vlogen om. Een derde dag hadden we ons ook echt
nog wel kunnen vermaken denk ik. Er is zo veel te zien en doen op Spiel, zelfs
als je alle vier de dagen gaat dan kan je nog niet alles doen. Ik weet alleen
niet of ik een derde dag nog vol had gehouden. Het is wel echt vermoeiend om de
hele dag op zo’n drukke beurs rond te lopen, zeker door al het geluid.
Zoals gezegd, ik heb uiteindelijk acht spellen gekocht: Five
Tribes, Pandemic The Cure, King of New York, Bargain Hunter, Jäger + Späher,
Pandemic Contagion, Greed en Tal der Könige. Ik heb nog getwijfeld over het
nieuwste spel van Friedemann Friese (Fresh Fish). Ik heb dit uiteindelijk niet
gedaan omdat het een groot spel was en mijn trolley wel zo’n beetje vol zat. Dit is bovendien een spel dat je later altijd
alsnog wel ergens kan kopen. Mangrovia
van Zoch vond ik ook erg aantrekkelijk, maar heb ik ook om capaciteitsredenen
aan mijn neus voorbij laten gaan. Ik heb verder mijn zelfbeheersing ook flink
op de proef moeten stellen voor de uitbreiding van Star Trek Catan. De
uitbreiding bestaat uit een dubbelzijdige kaart waarop de planeten uit de
Originele jaren 60 Star Trek afgebeeld zijn. De kaart is gebaseerd op de kaart
die Kirk op de brug heeft hangen. Ik vind dit echt heel gaaf, maar het spel
wordt er niet echt anders door en dus heb ik het maar niet gekocht. Maar dat
kostte wel wat zelfbeheersing.
Conclusie: Spiel 2014 was voor mij een zeer geslaagde beurs.
Ik ben erg benieuwd naar mijn nieuwe spellen en naar de spellen die mijn
spellen-vrienden hebben meegenomen. Voorlopig is er genoeg lekkers om te
spelen. En dat terwijl over drie weken het Spellenspektakel al weer op het
programma. Mocht ik spijt krijgen dat ik een bepaald spel niet gekocht heb, dan
kan ik daar misschien de schade herstellen.