Zuiderspel 2016

Afgelopen zondag was het weer tijd om af te reizen naar Veldhoven voor de 2016 editie van Zuiderspel. De beurs werd weer georganiseerd in de conferentiezaal van het Koningshof hotel in Veldhoven We reden er zonder problemen naar toe en ondanks het feit dat we wat later waren (we kamen om ongeveer 1 uur aan terwijl de beurs om 10 uur was begonnen) was er nog meer dan genoeg plek om de auto te parkeren (en dat nog gratis ook). Snel gingen we naar binnen.

We begonnen met een verkennend rondje. Wat opviel was dat er weer een goede mix was van stands waar je spellen kan kopen (nieuwe en tweedehands) enstands waar je spellen kan proberen (met bekende en onbekende spellen). Daarnaast was er nog een grote horeca-hoek waar je verschillende soorten versnaperingen kon krijgen en die je ook rustig aan een tafeltje kon consumeren. In één hoek van de zaal waren allemaal stands met spellen en activiteiten voor (jonge) kinderen die zich prima leken te vermaken. Het was al goed druk en in veel stands waren alle tafels gevuld met spelende mensen.

Toen we een vrij tafeltje zagen, grepen we dus ook onmiddellijk onze kans om aan te schuiven. Op deze tafel lagen een aantal houten vierkante blokken in verschillende kleuren en van verschillende groottes. De blokken waren niet mooi strak gezaagd (zo was één kant ene beetje bol en een andere kant scheef). Dit bleek het spelmateriaal voor het spel Block Out! te zijn. Lody liep toevallig net langs en schoof ook aan. Het bleek een heel simpel spel te zijn. Alle spelers kregen zeven kaarten met daarop aangegeven welke blokken ze moesten gaan plaatsen op een gezamenlijke toren. Doordat de blokken niet netjes vierkant waren ontstond zo een wat wiebelig geheel. Als je de pech had dat de toren in jouw beurt instortte dan moest je drie nieuwe kaarten trekken. Het doel was om als eerste je hand leeg te spelen. Ik vond weinig aan dit spel. Als je geluk had dan had de speler net voor je de toren omgegooid en was het een makkie om een blok te plaatsen en als je pech had stond je voor een onmogelijk opdracht omdat de toren zo wankel was dat niemand er een blok op kan plaatsen. Geef mij maar Dier op Dier, zelfde idee maar dan wel leuk.  

We namen afscheid van Lody en vervolgen ons rondje. Hierbij kwamen we terecht bij een man die met een doos om hoog stond en mensen probeerden te lokken om het spel 7 days of Westerplatte te proberen. Het thema sprak me niet zo aan  (oorlogsspel over de verovering van Polen in de tweede wereldoorlog), maar we besloten het een kans te geven. Het bleek een coöperatief spel te zijn waarin je de kust van Polen moest beschermen tegen de aanval van de Duitsers vanaf zee. Iedere ronde mocht je een beetje bewegen en acties uitvoeren op de locaties waar je je beurt beëindigde (zoals terugschieten naar de aanvallende Duitsers). Vervolgens waren de Duitsers aan zet. Iedere beurt moest je een kaart van een stapel trekken en deze kaart gaf aan waar een nieuwe Duitse eenheid haar aanval begon en welke andere eenheid ging bewegen. En vervolgens schieten de Duitse eenheden er lustig op los. Het spel kon ons beide niet bekoren. Ik was zoals gezegd niet zo dol op het thema en Niek houdt niet van coöperatieve spellen. We hebben braaf een ronde uitgespeeld, maar ik had niet echt het gevoel dat er veel te kiezen was. Eigenlijk alles wat je deed was wel goed en echt bedreigd werden we nog niet. Wellicht dat het verderop in het spel leuker zou worden als de Duitsers wat strijdkracht hadden opgebouwd, maar dat hebben we niet meer afgewacht.

De volgende stand waar we een leeg plekje spotten was de stand van Jumping Turtle Games. Er was een leeg plekje bij Baby Blues. Dit spel heeft veel goede pers gehad en ik wilde het wel eens proberen. In dit spel sta je in de schoenen van een leidster van een kinderdagopvang en moet je vijf baby’s blij en gelukkig zien te houden. Dit valt niet mee want de andere spelers doen er alles aan om jouw baby’s aan het huilen te krijgen (denk vieze luiers, spenen afpakken, harde geluiden). En dan moet jij dus maar hopen dat je genoeg speentjes, schone luiers, flessen, potjes en muziekdozen op voorraad hebt om je baby’s weer helemaal happy te maken. Het spel doet mij een beetje denken aan Stap Op (een oud hollandsch spel waar je fietstochten moet volbrengen van verschillende lengtes terwijl de andere spelers je dwarsbomen met lekke banden en tegenwind). Je trekt een aantal kaarten van een stapel en daar zitten pestkaarten in (die je speelt tegen de andere) en hulpkaarten (die je gebruikt om jouw gepeste baby’s weer rustig te krijgen). Je moet dus een beetje geluk hebben dat je de juiste kaarten trekt. Maar gelukkig mag je ook ruilen (al hoef je daarbij je niet aan je woord te houden). We speelden dit spel samen met onze zeer sympathieke uitlegger (en leerden daarbij weer wat verschillen tussen het Belgisch Nederlands en het Nederlands Nederlands). Baby Blues is een leuk thematisch tussendoortje. Het is heel bevredigend om spenen af te pakken van andermans baby’s en vervolgens rustig toe te kijken hoe de betreffende baby van onrustig over gaat in keihard gekrijs. Niek vond dit het leukste spel dat hij op de beurs gespeeld had.

Net toen we klaar waren met Baby Blues kwam er een tafel vrij bij Spyfall. Jumping Turtle Games heeft een Nederlandse versie van dit populaire spionnen-spel op de markt gebracht. Ik vind dit een heel leuk spel en zag mijn kans schoon om te kijken of het bij  Niek ook aan zou slaan. Het is geen spel om met zijn tweeën te spelen, maar gelukkig schoof er nog een jong stel aan en speelden ook twee Jumping Turtle uitleggers mee zodat we met zijn zessen waren. Als je het spel niet kent, zie hier de recensie die ik er eerder over schreef voor een uitgebreide beschrijving.  We speelden uiteindelijk twee rondjes. In het eerste rondje waren we in de dierentuin. Zoals altijd met dit spel is het best lastig om goede vragen en antwoorden te verzinnen, zeker als je het spel voor het eerst doet. Hierdoor laadde een van de geheim agenten al snel de verdenking op zich door heel twijfelachtig te antwoorden. En het is heel moeilijk om de verdenking kwijt te raken, zeker als je de pech hebt dat er een ervaren spion in het spel is. De spion wist dus te winnen. In het tweede potje waren we in het vliegtuig. Dit potje liep al een stuk soepeler en was super spannend. De spion deed het heel goed, maar net niet goed genoeg. Ik vond dit het leukste spel dat ik op de beurs gespeeld had en voor we door liepen naar de volgende stand heb ik dan ook zowel Baby Blues als Spyfall aangeschaft.

Het laatste spel dat we gespeeld hebben op de beurs was Het Stenen Tijdperk: Huttenbouw & Avontuur. Dit is een variant van het populaire Het Stenen Tijdperk, speciaal voor jonge kinderen. Aangezien Niek continue Het Stenen Tijdperk op zijn telefoon speelt, wilde ik dit spel graag proberen. Er schoof nog een vader van een dochter van zes (helaas zonder zijn dochter aan) zodat we het spel met zijn drieën konden doen. In dit spel staat op het bord een Stenen Tijdperk landschapje waar je op verschillende plekken goederen kan verzamelen (slagtanden, vissen, potten, pruimen). Om het bord heen liggen gesloten tegels met daarop plaatjes van deze locaties of een plaatje van een dobbelsteen. Je draait in je beurt zo’n tegel open en gaat vervolgens naar de locatie die staat afgebeeld of loopt net zo veel stappen als het aantal ogen van de dobbelsteen. Daar mag je dan één goed pakken. Er is ook één locatie in het dorp waar je hutten mag bouwen. Er liggen altijd drie hutten klaar met daarop aangegeven welke grondstoffen je moet inleveren om die hut te mogen bouwen. Als je dus de goede grondstoffen hebt én weet waar de juiste tegel ligt om naar de huttenbouwlocatie te gaan, dan mag je daar naar toe om een hut te bouwen. Vervolgens worden alle locatietegels weer dicht gedraaid en mag de actieve speler er twee omwisselen. Het is dus een heel simpel spel met een beetje een memory-element er in (het deed mij een beetje denken aan Jakkiebak Kippekak). Onze medespeler schatte in dat zijn dochter het leuk zou vinden. Ik vind het lastig om te schatten wat kinderen er van vinden (dat krijg je als je ze zelf niet hebt). Het spel ziet in ieder geval super mooi uit, met degelijk uitgevoerd spelmateriaal. Het speelt vlot weg (wat denk ik een voordeel is want kleuters doe je nog geen plezier met een spel van 2 uur) en zit degelijk in elkaar. Ik ben heel benieuwd wat kinderen er van vinden (mocht je dit lezen en het spel gespeeld hebben met een kindje, laat dan even weten wat je ervaring is, als het een goed spel is dan voeg ik het graag aan mijn lijst “spellen geschikt om als kraamcadeau te geven” toe).

Het was inmiddels al na vieren en we besloten nog één rondje te lopen. We zagen nergens een leeg plekje bij een spel dat we nog wilden proberen. Ik heb nog even wat rondgeneusd bij de verkoopstands (altijd leuk). Maar ik heb niets meer gekocht. Zo rond half vijf stapten we dus in de auto om weer naar huis te gaan.

Ik vond het weer een erg leuke beurs. Ik heb inmiddels gelezen dat de bezoekersaantallen weer ietsje hoger waren dan vorig jaar. Dat is goed nieuws. Ik hoop dat volgend jaar de uitgevers nog net iets meer ruimte huren zodat ze meer tafels neer kunnen zetten zodat er nog wat meer keus is welke spellen je kan proberen (nu zaten veel plekken vol en heb ik dus gespeeld waar ruimte was in plaats dat je heel gericht kan kiezen wat je wilt proberen). Ik heb ook wat geluiden gehoord van mensen die een spel hadden geprobeerd, dat leuk genoeg vonden om aan te schaffen maar het vervolgens nergens konden vinden. Dat is natuurlijk jammer. Maar verder niets dan lof voor de organisatie. Ze zijn er weer in geslaagd om een gezellige beurs te organiseren voor een breed publiek. Ik hoop er volgend jaar weer bij te zijn. 

Recensie: Shakespeare

Als je Shakespeare op tafel zet begint geheid iemand deze bekende toneelschrijver te quoten: “To be or not to be, that’s the question” of “Romeo oh Romeo wherefore arth thou Romeo”. Het moge duidelijk zijn: over Shakespeare mag dan weinig bekend zijn, zijn werk is nog lang niet vergeten. In het spel Shakespeare mag je proberen in zijn voetsporen te treden door binnen een week een toneelstuk op de planken te weten brengen dat een bezoekje van de koningin waardig is.

Shakespeare is een workerplacer waar je met veel moeite puntjes bij elkaar gaat schrapen door een zo mooi mogelijk toneelstuk te organiseren. Hiervoor heb je verschillende elementen nodig. Allereerst moet het toneelstuk geschreven worden (bestaande uit een eerste, tweede en derde akte), je moet zorgen voor een mooi decor op het podium en mooie kostuums. En deze zaken komen niet uit de lucht vallen, je zal personeel moeten werven die je gaan helpen om dit allemaal te realiseren. En dat personeel moet aan het eind van de week nog betaald worden.

Gelukkig heb je aan het begin van het spel al vier personen die je kunnen helpen en kies je er iedere ronde een persoon bij.  Deze personen kan je tijdens het spel aan het werk zetten. Zo kan je bijvoorbeeld bij de koningin aankloppen om een kleine subsidie los te peuteren (zodat je de salarissen aan het eind van de week kan betalen),  kan een kleermaakster werken aan je kostuums, een decorbouwer decors bouwen en kunnen sommige acteurs ook nog een handje meehelpen met het schrijven van het toneelstuk.

Een bijzonder element van dit spel is dat aan het begin van iedere ronde geboden wordt voor de beurtvolgorde met het aantal acties dat je wilt uitvoeren. De speler die de minste acties wil uitvoeren, mag als eerste en kan dus de lekkerste acties kiezen. Dit kan heel belangrijk zijn omdat bepaalde acties maar beperkt beschikbaar zijn. Iedere ronde is er bijvoorbeeld een vaste hoeveelheid decorstukken en kledingstukken beschikbaar en als de anderen die al hebben gepakt, heb je pech hoe goed je naaister of decorbouwer ook is.

Het personeel is trouwens wel van het werkschuwe soort. Ze weigeren twee dagen achter elkaar te werken, dus de karakters die je in de ene ronde kiest, kan je de volgende ronde niet kiezen (al mag je daarbij één uitzondering maken).

Twee keer tijdens het spel is er een repetitie. Al je acteurs die aangekleed zijn, gaan dan het podium op en leveren bonusjes op. Vervolgens krijg je geld en/of punten voor hoe ver je al gevorderd bent met het schrijven van de drie aktes van je toneelstuk (dit wordt bijgehouden op een soort scoresporen). Ook tijdens het spel krijg je soms al een puntje (als bijvoorbeeld een kostuum af is levert dit direct geld en/of punten op afhankelijk van hoe mooi het is).

Meteen na de tweede repetitie volgt de eindtelling. Je kan nog wat extra punten krijgen voor al het goud dat je in je kostuums en decors hebt verwerkt of voor opdrachten die je voor de koningin hebt uitgevoerd. Wie daarna de meeste punten  heeft, wint het spel.

...en de waardering

Shakespeare is tegelijkertijd makkelijk en moeilijk. De basis van het spel is niet moeilijk: in iedere ronde kies je een keer een nieuw karakter en daarnaast activeer je net zo veel van je personen als je geboden hebt. Wat de personen kunnen is ook niet heel moeilijk. Maar wat wél moeilijk is, is dat je altijd meer wilt dan je kan doen en je daarbij ook nog rekening moet houden met wat de andere spelers doen. En daardoor is de beurtvolgorde heel erg belangrijk en wil je dus laag bieden. Maar dan mag je ook weer weinig acties uitvoeren, terwijl je het liefst veel acties wilt doen.

Ik houd erg van dit soort spellen en Shakespeare valt dan ook zeker bij me in de smaak. Het spel ziet er ook nog eens heel mooi uit (alleen de doos had van mij wel wat minder somber gemogen). Ik heb het spel zowel met twee als met vier spelers gedaan en het werkte beide uitstekend. Shakespeare is een echt spel voor de liefhebber van het wat pittiger spellenwerk. Het is een uitdagende workerplacer met nog een flinke snuf thema er in. Ik denk dat dit spel bij veel spellenliefhebbers in de smaak zal vallen. 

Auteur: Hervé Rigal

Uitgever, Ystari, 2015
Aantal spelers: 2-4
Leeftijd: vanaf 13 jaar
Speelduur: 45-90 minuten
Prijs: 45 euro

Maandoverzicht: februari 2016 (Dagmar)

In februari was het aantal momenten dat ik spellen speelde niet zo hoog, maar stonden meestal wel meerdere spellen achter elkaar op tafel waardoor ik uiteindelijk toch nog op 18 spellen terecht kwam. Naast een aantal spellen met Niek, had ik twee keer een spellenmiddag/avond afgesproken.

De eerste keer was met een neef en nicht van Niek. Zij hadden een tijdje terug gevraagd of ik nog wat tips had voor leuke familie-spellen en ik had wast spellen genoemd. Ze vroegen toen of ze ook een keer langs mochten komen voor een try before you buy sessie. Geef mij een excuus om spellen op tafel te zetten en je weet dat ik ja zeg. Het werd een hele gezellige middag en avond waarop we ze flink wat spellen hebben laten proberen, namelijk Ticket to Ride, Mysterium, Qwixx, Splendor en Sushi Go. Het enige spel dat tegenviel was gek genoeg Mysterium. Ik was de geest en had echt geen goede kaarten om hints te geven en daardoor werd het spel wel heel moeilijk en niet zo leuk. Gelukkig hadden ze alle andere spellen wél echt leuk gevonden. Ik kreeg de dag na hun bezoek al een appje dat de eerste spellen aangeschaft waren dus dat is een goed teken. Deze familie-spellendag is dus voor herhaling vatbaar.

De tweede spellensessie was in het laatste weekend van de maand. Niek was naar het buitenland en ik had het rijk alleen en dus wat spellustigen (Seb, Caroline en Lody) afgesproken om de tijd met mij te komen doden. We hebben op deze dag drie spellen gedaan die alle drie nieuw voor mij waren.

Als eerste speelden we The Grizzeld. Dit is een coöperatief spelletje waarin je als groep soldaten moet zien te overleven in de loopgraven van de eerste wereldoorlogen. Wat dit spel extra bijzonder maakt is dat de illustraties gemaakt zijn door de Franse cartoonist Tignous die ook bij Charly Hebdo werkte en die bij de aanslag is omgekomen. Hij had een paar dagen voor de aanslag de illustraties van dit spel afgerond en afgeleverd bij de uitgever. Deze kennis maakt dat de verschrikkelijke aanslag toch weer even dichterbij komt. Het spel zelf vond ik erg leuk. We hebben het niet weten te winnen, maar ik zou het graag nog een keer spelen.

Voor het eten was er daarna nog tijd voor een kort spelletje en daarvoor kozen we Flip City. Dit is een kaartspel met push your luck factor waarin je een stad moet bouwen. Je hebt een stapel kaarten en daarvan zie je de bovenste. Je mag zelf weten of je de bovenste kaart speelt (al zijn er kaarten die je verplicht moet spelen). Op kaarten staat geld (dat je kan gebruiken om nieuwe gebouwen te kopen of gebouwen te upgraden) en huilies (unhappy smilies). Als je daar drie van open draait is je beurt voorbij en mag je niets kopen. Doel is om in een beurt als eerste een bepaald aantal overwinningspunten te hebben (staan ook op de gebouwen) of om een bepaald aantal kaarten te hebben gespeeld. Ik vond het idee best aardig, maar de geluksfactor was me iets te hoog. Als je pech hebt moet je een paar keer een kaart achter elkaar spelen met een huilie er op en ben je af. Als je dat meerdere beurten hebt, dan is het spel echt minder leuk. En daarna moet je het geluk hebben dat je kaarten op de juiste volgorde geschud raken zodat je genoeg punten hebt of genoeg kaarten kan spelen. Je hebt er wel enige invloed op, maar te weinig naar mijn smaak. Ik had aan het begin van het spel vaak pecht (drie huilies achter elkaar), maar aan het eind had ik juist geluk doordat mijn puntenkaarten achter elkaar lagen waardoor ik de winst binnen sleepte. Kortom, origineel concept, maar niet mijn smaak.

Na het eten gingen we aan de slag met Viticulture met de Tuscany uitbreiding. Dit is een workerplacer waar je aan de slag moet als wijnboer. Het spel ziet er echt fantastisch uit, met heel veel custom-made houten speelfiguren. Wat ik bijzonder vond is dat iedere ronde (een jaar) uit vier seizoenen bestaat en in ieder seizoen zijn bepaalde acties beschikbaar. Je mag alleen pas in het volgend seizoen gaan plaatsen als iedereen klaar is met het voorgaande seizoen. Elke actie is maar beperkt beschikbaar (twee keer bij vier spelers) en dus is de beurtvolgorde heel belangrijk. Gelukkig kan je hier invloed op uitoefenen. Ik vond het een leuk spel, maar het duurde wel erg lang. Waarschijnlijk kwam dit doordat we het spel nog aan het ontdekken waren en we tussendoor bovendien veel gekletst hebben (het was een erg gezellige spellendag). Lody en Caroline hebben het spel inmidddels ook nog een keer met zijn tweeën gespeeld en waren toen binnen een uur klaar. Dat vind ik wel een hoopgevend bericht. Ik zou dit spel daarom graag nog eens proberen. Het is wat betreft thema en spelmechanisme namelijk een spel dat Niek ook wel leuk zou kunnen vinden, maar het is (door de geweldige uitvoering) wel een heel duur spel om aan te schaffen dus ik wacht nog even af. Wie weet krijg ik op een Spellenpret-dag een herkansing.

Verder heb ik weer een sessie Pandemic Legacy met mijn collega’s gespeeld. We wisten twee keer op een rij te winnen, al was het de tweede keer heel nipt. Ik wil niet verklappen wat er in het spel gebeurt, maar ik kan wel zeggen dat het echt super leuk is. Het verhaal en het spel ontwikkeld zich elk potje een beetje verder en verveeld me nog lang niet. To be continued dus…..

Met Niek heb ik niet heel veel gespeeld. Dominion kwam weer eens op tafel (leuk, waarom spelen we dat niet vaker) en ook het Agricola tweepersoonsspel kwam weer eens uit de kast (wat een topspel is dat). Verder speelden we nog twee keer een genoeglijk potje scrabble. En toen was de maand al weer voorbij!