
Afgelopen zondag was het weer tijd om af te reizen naar
Veldhoven voor de 2016 editie van Zuiderspel. De beurs werd weer georganiseerd
in de conferentiezaal van het Koningshof hotel in Veldhoven We reden er zonder
problemen naar toe en ondanks het feit dat we wat later waren (we kamen om
ongeveer 1 uur aan terwijl de beurs om 10 uur was begonnen) was er nog meer dan
genoeg plek om de auto te parkeren (en dat nog gratis ook). Snel gingen we naar
binnen.
We begonnen met een verkennend rondje. Wat opviel was dat er
weer een goede mix was van stands waar je spellen kan kopen (nieuwe en
tweedehands) enstands waar je spellen kan proberen (met bekende en onbekende
spellen). Daarnaast was er nog een grote horeca-hoek waar je verschillende
soorten versnaperingen kon krijgen en die je ook rustig aan een tafeltje kon
consumeren. In één hoek van de zaal waren allemaal stands met spellen en
activiteiten voor (jonge) kinderen die zich prima leken te vermaken. Het was al
goed druk en in veel stands waren alle tafels gevuld met spelende mensen.

Toen we een vrij tafeltje zagen, grepen we dus ook onmiddellijk
onze kans om aan te schuiven. Op deze tafel lagen een aantal houten vierkante
blokken in verschillende kleuren en van verschillende groottes. De blokken
waren niet mooi strak gezaagd (zo was één kant ene beetje bol en een andere
kant scheef). Dit bleek het spelmateriaal voor het spel
Block Out! te zijn.
Lody liep toevallig net langs en schoof ook aan. Het bleek een heel simpel spel
te zijn. Alle spelers kregen zeven kaarten met daarop aangegeven welke blokken
ze moesten gaan plaatsen op een gezamenlijke toren. Doordat de blokken niet
netjes vierkant waren ontstond zo een wat wiebelig geheel. Als je de pech had
dat de toren in jouw beurt instortte dan moest je drie nieuwe kaarten trekken.
Het doel was om als eerste je hand leeg te spelen. Ik vond weinig aan dit spel.
Als je geluk had dan had de speler net voor je de toren omgegooid en was het
een makkie om een blok te plaatsen en als je pech had stond je voor een
onmogelijk opdracht omdat de toren zo wankel was dat niemand er een blok op kan
plaatsen. Geef mij maar Dier op Dier, zelfde idee maar dan wel leuk.

We namen afscheid van Lody en vervolgen ons rondje. Hierbij
kwamen we terecht bij een man die met een doos om hoog stond en mensen
probeerden te lokken om het spel
7 days of Westerplatte te proberen. Het thema
sprak me niet zo aan (oorlogsspel over
de verovering van Polen in de tweede wereldoorlog), maar we besloten het een
kans te geven. Het bleek een coöperatief spel te zijn waarin je de kust van
Polen moest beschermen tegen de aanval van de Duitsers vanaf zee. Iedere ronde
mocht je een beetje bewegen en acties uitvoeren op de locaties waar je je beurt
beëindigde (zoals terugschieten naar de aanvallende Duitsers). Vervolgens waren
de Duitsers aan zet. Iedere beurt moest je een kaart van een stapel trekken en
deze kaart gaf aan waar een nieuwe Duitse eenheid haar aanval begon en welke
andere eenheid ging bewegen. En vervolgens schieten de Duitse eenheden er
lustig op los. Het spel kon ons beide niet bekoren. Ik was zoals gezegd niet zo
dol op het thema en Niek houdt niet van coöperatieve spellen. We hebben braaf
een ronde uitgespeeld, maar ik had niet echt het gevoel dat er veel te kiezen
was. Eigenlijk alles wat je deed was wel goed en echt bedreigd werden we nog
niet. Wellicht dat het verderop in het spel leuker zou worden als de Duitsers
wat strijdkracht hadden opgebouwd, maar dat hebben we niet meer afgewacht.

De volgende stand waar we een leeg plekje spotten was de
stand van Jumping Turtle Games. Er was een leeg plekje bij
Baby Blues. Dit spel
heeft veel goede pers gehad en ik wilde het wel eens proberen. In dit spel sta
je in de schoenen van een leidster van een kinderdagopvang en moet je vijf baby’s
blij en gelukkig zien te houden. Dit valt niet mee want de andere spelers doen
er alles aan om jouw baby’s aan het huilen te krijgen (denk vieze luiers,
spenen afpakken, harde geluiden). En dan moet jij dus maar hopen dat je genoeg
speentjes, schone luiers, flessen, potjes en muziekdozen op voorraad hebt om je
baby’s weer helemaal happy te maken. Het spel doet mij een beetje denken aan
Stap Op (een oud hollandsch spel waar je fietstochten moet volbrengen van
verschillende lengtes terwijl de andere spelers je dwarsbomen met lekke banden
en tegenwind). Je trekt een aantal kaarten van een stapel en daar zitten
pestkaarten in (die je speelt tegen de andere) en hulpkaarten (die je gebruikt
om jouw gepeste baby’s weer rustig te krijgen). Je moet dus een beetje geluk
hebben dat je de juiste kaarten trekt. Maar gelukkig mag je ook ruilen (al hoef
je daarbij je niet aan je woord te houden). We speelden dit spel samen met onze
zeer sympathieke uitlegger (en leerden daarbij weer wat verschillen tussen het
Belgisch Nederlands en het Nederlands Nederlands). Baby Blues is een leuk
thematisch tussendoortje. Het is heel bevredigend om spenen af te pakken van
andermans baby’s en vervolgens rustig toe te kijken hoe de betreffende baby van
onrustig over gaat in keihard gekrijs. Niek vond dit het leukste spel dat hij
op de beurs gespeeld had.

Net toen we klaar waren met Baby Blues kwam er een tafel
vrij bij
Spyfall. Jumping Turtle Games heeft een Nederlandse versie van dit
populaire spionnen-spel op de markt gebracht. Ik vind dit een heel leuk spel en
zag mijn kans schoon om te kijken of het bij
Niek ook aan zou slaan. Het is geen spel om met zijn tweeën te spelen,
maar gelukkig schoof er nog een jong stel aan en speelden ook twee Jumping
Turtle uitleggers mee zodat we met zijn zessen waren. Als je het spel niet
kent, zie
hier de recensie die ik er eerder over schreef voor een uitgebreide
beschrijving. We speelden uiteindelijk
twee rondjes. In het eerste rondje waren we in de dierentuin. Zoals altijd met
dit spel is het best lastig om goede vragen en antwoorden te verzinnen, zeker
als je het spel voor het eerst doet. Hierdoor laadde een van de geheim agenten
al snel de verdenking op zich door heel twijfelachtig te antwoorden. En het is
heel moeilijk om de verdenking kwijt te raken, zeker als je de pech hebt dat er
een ervaren spion in het spel is. De spion wist dus te winnen. In het tweede
potje waren we in het vliegtuig. Dit potje liep al een stuk soepeler en was
super spannend. De spion deed het heel goed, maar net niet goed genoeg. Ik vond
dit het leukste spel dat ik op de beurs gespeeld had en voor we door liepen
naar de volgende stand heb ik dan ook zowel Baby Blues als Spyfall aangeschaft.

Het laatste spel dat we gespeeld hebben op de beurs was
Het
Stenen Tijdperk: Huttenbouw & Avontuur. Dit is een variant van het
populaire Het Stenen Tijdperk, speciaal voor jonge kinderen. Aangezien Niek
continue Het Stenen Tijdperk op zijn telefoon speelt, wilde ik dit spel graag
proberen. Er schoof nog een vader van een dochter van zes (helaas zonder zijn
dochter aan) zodat we het spel met zijn drieën konden doen. In dit spel staat
op het bord een Stenen Tijdperk landschapje waar je op verschillende plekken
goederen kan verzamelen (slagtanden, vissen, potten, pruimen). Om het bord heen
liggen gesloten tegels met daarop plaatjes van deze locaties of een plaatje van
een dobbelsteen. Je draait in je beurt zo’n tegel open en gaat vervolgens naar
de locatie die staat afgebeeld of loopt net zo veel stappen als het aantal ogen
van de dobbelsteen. Daar mag je dan één goed pakken. Er is ook één locatie in
het dorp waar je hutten mag bouwen. Er liggen altijd drie hutten klaar met
daarop aangegeven welke grondstoffen je moet inleveren om die hut te mogen
bouwen. Als je dus de goede grondstoffen hebt én weet waar de juiste tegel ligt
om naar de huttenbouwlocatie te gaan, dan mag je daar naar toe om een hut te
bouwen. Vervolgens worden alle locatietegels weer dicht gedraaid en mag de
actieve speler er twee omwisselen. Het is dus een heel simpel spel met een
beetje een memory-element er in (het deed mij een beetje denken aan Jakkiebak
Kippekak). Onze medespeler schatte in dat zijn dochter het leuk zou vinden. Ik
vind het lastig om te schatten wat kinderen er van vinden (dat krijg je als je
ze zelf niet hebt). Het spel ziet in ieder geval super mooi uit, met degelijk
uitgevoerd spelmateriaal. Het speelt vlot weg (wat denk ik een voordeel is want
kleuters doe je nog geen plezier met een spel van 2 uur) en zit degelijk in
elkaar. Ik ben heel benieuwd wat kinderen er van vinden (mocht je dit lezen en
het spel gespeeld hebben met een kindje, laat dan even weten wat je ervaring
is, als het een goed spel is dan voeg ik het graag aan mijn lijst “spellen
geschikt om als kraamcadeau te geven” toe).
Het was inmiddels al na vieren en we besloten nog één rondje
te lopen. We zagen nergens een leeg plekje bij een spel dat we nog wilden
proberen. Ik heb nog even wat rondgeneusd bij de verkoopstands (altijd leuk).
Maar ik heb niets meer gekocht. Zo rond half vijf stapten we dus in de auto om
weer naar huis te gaan.
Ik vond het weer een erg leuke beurs. Ik heb inmiddels
gelezen dat de bezoekersaantallen weer ietsje hoger waren dan vorig jaar. Dat
is goed nieuws. Ik hoop dat volgend jaar de uitgevers nog net iets meer ruimte
huren zodat ze meer tafels neer kunnen zetten zodat er nog wat meer keus is
welke spellen je kan proberen (nu zaten veel plekken vol en heb ik dus gespeeld
waar ruimte was in plaats dat je heel gericht kan kiezen wat je wilt proberen).
Ik heb ook wat geluiden gehoord van mensen die een spel hadden geprobeerd, dat
leuk genoeg vonden om aan te schaffen maar het vervolgens nergens konden
vinden. Dat is natuurlijk jammer. Maar verder niets dan lof voor de
organisatie. Ze zijn er weer in geslaagd om een gezellige beurs te organiseren
voor een breed publiek. Ik hoop er volgend jaar weer bij te zijn.