Huh? Het is toch al lang februari? Ja ja, maar als er zelfs nog nieuwjaarsrecepties gehouden worden en economische jaarcijfers gepubliceerd worden kan ik nog wel iets schrijven over wat ik vorig jaar zoal speelde. Bovendien zijn spellenindrukken altijd leuk...
Ik vond 2015 lang geen slecht spellenjaar. Het helpt als je daarbij de focus verlegt. Ik heb al een tijdje steeds minder interesse in het zoveelste nieuwste (relatief) zware bordspel van anderhalf uur of langer. Daar ken ik al genoeg leuke van. Mooi als er een nieuwe bij zit die me aanspreekt, maar het is niet waar ik naar zoek. Liever kijk ik uit naar kortere maar toch interessante spellen die ook goed met twee spelers te doen zijn. Kortom, spellen die je met gemak vijf tot tien keer per jaar op tafel krijgt zonder daar speciaal iets voor te plannen. Kwantiteit is ook een vorm van kwaliteit.
Wat dat betreft ben ik wel verwend in 2015. Elf spellen die ik vorig jaar voor het eerst deed kwamen direct vijf keer of vaker op tafel, waarvan vijf minstens tien keer. Geen verrassing dus dat die ook in mijn top-5 van leukste nieuwe spellen terecht kwamen.
Star Realms
Zonder twijfel het leukste nieuwe spel van het afgelopen jaar, en zelfs een van de leukste spellen in lange tijd. Ik had het niet verwacht, maar dit spel heeft toch wel Ascension naar het tweede plan verwezen, zeker online. Een geluksspel, absoluut, maar toch biedt het veel gelegenheid voor tactisch spel, vooral omdat de keuze van welke kaarten je koopt toch wat belangrijker is dan in bijvoorbeeld Ascension. De uitbreidingen vind ik zelfs na enkele honderden potjes niet eens noodzakelijk. Ook opvolger Colony Wars is dat niet, maar het geeft wel leuke afwisseling.
7 Wonders Duel
Ook de nummer twee is een snel kaartspel voor twee spelers. Had ik al gezegd dat ik een fan van het genre ben? Ondanks dat de variatie in kaarten niet heel groot is, is ieder potje toch weer spannend en onvoorspelbaar. De extra overwinningscondities helpen daar echt bij. Alleen punten rapen heeft een groot risico, want als je niet oplet heeft je tegenstander je ineens klem in wetenschap, of een militair overwicht. Dat laatste maak ik vrijwel nooit mee (één keer in zo'n vijftien potjes), maar je kunt de dreiging niet negeren.
Het duurde even voor ik het op tafel kreeg, maar toen bleek het een instant succes. Of het mee kon op vakantie, was het verzoek. Een beter compliment is nauwelijks denkbaar.
Roll for the Galaxy
Niet zo briljant als het kaartspel, maar zeker een topspel. Op het eerste gezicht lijkt het weer een vrij solitaire oefening, maar het loont absoluut om in te spelen op de vermoedelijke keuzes van je medespelers. Daarbij is een beetje plannen en manipuleren met dobbelstenen altijd leuk. Het willekeurige element van de dobbelstenen kun je op alle mogelijke manieren naar je hand zetten en de grote hoeveelheid tegels zorgt voor veel variatie. De uitbreiding heb ik nog niet nodig gehad en zit dus nog in het cellofaan,
Mysterium
Iedereen die het voor het eerst speelt zal je dit spel omschrijven van Dixit en Cluedo. Dat lijkt me een hele accurate stelling. Oh, en dan nog coöperatief ook. Alleen al door de duistere en mystieke sfeer word je het spel ingezogen. Ik heb al aardig wat mensen van het spel zien genieten die normaal niet, ik herhaal NIET, van spelletjes houden. Gek genoeg verliest het spel weinig herspeelbaarheid als je het met dezelfde groep speelt en alle kaarten al eens hebt gezien. Dat heeft het dus al voor op Dixit. Het opzetten is helaas wel even wat werk, maar het is de spelbeleving zeker waard.
Celestia
Over sfeer gesproken: dat zit bij Celestia dankzij de fraaie vormgeving ook wel goed. Mede daardoor is het een uitstekend familiespel, met eenvoudige regels, met bluf, risico's nemen en af en toe lekker gemene kaarten spelen. Ik kan het ieder spellengek gezin aanraden.
Kwalitatief zat het dus wel goed met 2015, ook over het aantal gespeelde spellen heb ik niet te klagen. Ik ben er gelukkig weer in geslaagd meer dan de helft van de spellen in mijn verzameling op tafel te krijgen. Dat is ook weer het streven voor dit jaar. Verrassend genoeg was het weer Race for the Galaxy dat ik het vaakst speelde. Ik hoop dit jaar boven de 500 gespeelde potjes te komen. Met nog 36 te gaan moet dat lukken.
Na een paar jaar gekte begint Dominion wat te stabiliseren met enkele tientallen potjes per jaar. Ik merkte dat ik het vooral vaak speelde als er een nieuwe uitbreiding was verschenen. Binnenkort komt er weer een, die ik wel weer zal aanschaffen, maar als het aan mij ligt houdt de Donald X. er even mee op. De verschillende kaarten en mogelijke combinaties zijn inmiddels complex genoeg.
Nog een laatste wens voor dit jaar: klassiekers vaker spelen. In een kort tijdsbestek speelde ik Taj Mahal, Puerto Rico, Caylus en El Grande en bij elk van deze spellen bedacht ik dat ze toch echt te weinig in de roulatie zitten. Stuk voor stuk nog ontzettend leuke spellen, ook na meer dan tien jaar.
zaterdag 13 februari 2016
woensdag 10 februari 2016
Recensie: Tides of Time

De regels van het spel zijn kinderlijk eenvoudig. Iedere
ronde krijgen beide spelers vijf kaarten. Hier kiezen ze er één van uit, deze
leggen ze tegelijkertijd open voor zich neer en daarna geven ze de resterende
vier kaarten door aan de ander. Vervolgens kiezen beide spelers weer één kaart
uit van de vier kaarten die ze gekregen hebben, leggen deze kaart
tegelijkertijd open voor zich neer en geven de resterende drie kaarten weer
door aan de andere speler. En dit doe je nog drie keer en dan heeft iedere
speler vijf kaarten voor zich open liggen.
Van ieder van deze vijf kaarten wordt bepaald hoeveel punten
hij oplevert op basis van de regels die op de rechterhoek staan. Vervolgens
kiest elke speler één kaart om te houden (hier leg je een kartonnen fiche op)
en één kaart die uit het spel gaat. De resterende drie kaarten neem je weer op hand en je vult je hand weer aan tot vijf kaarten zodat je klaar bent voor de volgende ronde. Op deze manier worden drie rondes gespeeld en wie na drie rondes de
meeste punten heeft die wint het spel.
...en de waardering
Tides of Time is een echte spellensnack voor twee. Je speelt
het moeiteloos in een kwartiertje weg en de regels zijn bedrieglijk eenvoudig. De
keuzes die je maakt zijn namelijk alles behalve voor de hand liggend. Je
probeert echt in te schatten met welke kaarten je de meeste kans hebt om wat
punten bij elkaar te schrapen en welke kaarten je (zelfs als je er zelf niets
aan hebt) je echt niet aan je tegenstander mag geven. Door de korte speelduur
is het een spel dat je vaak meerdere keren achter elkaar zal spelen. Hoe vaker
je het speelt hoe beter je de verschillende kaarten op waarde weet te schatten
en hoe interessanter het spel wordt. Dit is een prima tweepersoonsspelletje om achter
de hand te hebben om verloren kwartiertjes op te vullen. Dit spel lijkt me ook heel geschikt om mee op vakantie
te nemen. Je kan de 18 kaarten zo in een ziplockje stoppen, de kartonnen fiches
vervangen door een muntje uit je portemonnee en het spel kan overal mee toe.
Auteur: Kristian Curla
Uitgever: Portal Games
Aantal spelers: 2
Leeftijd: vanaf 10 jaar
Speelduur: 15 minuten
Prijs: circa 15 euro
vrijdag 5 februari 2016
Maandoverzicht: Januari 2016 (Dagmar)
Zo, de eerste maand zit er al weer op. De dagen beginnen inmiddels merkbaar minder kort te worden (heel fijn), maar de avonden zijn nog lang genoeg om regelmatig een spelletje op tafel te zetten (ook heel fijn). Deze maand kwam 30 keer een spel op tafel (met dank aan Spellenpret, een spellenavond op kantoor en het bezoek van mijn spellenminnende vriendin B). Het leek er even op dat dit de eerste maand zou worden waarin ik geen enkel nieuw spel had gespeeld, maar op de op één na laatste dag van de maand bracht ik nog een bezoekje aan een spellenwinkel en kwam alles toch nog goed. Er gingen twee nieuwe spellen mee naar huis en ze kwamen zo waar ook nog beide op tafel.
Het eerste nieuwe spel was T.I.M.E. Stories. Hoe meer ik op
internet las, hoe nieuwsgieriger ik werd. En nadat Niek enthousiast reageerde
toen hij een paar flarden opving van filmpjes over dit spel die ik keek, wist
ik niet hoe snel ik op zoek moest gaan naar een winkel die dit spel nog op
voorraad had. Dat kostte me nog een paar telefoontjes, maar gelukkig hadden ze
bij de Koperen Pion in Den Haag nog een exemplaar. Ik was daar nog nooit
geweest (meestal ga ik naar Het Spellenhuis in Den Haag omdat ik daar met de
tram zo snel naar toe kan dat het me zelfs binnen een lunchpauze nog lukt om
heen en weer te reizen). Ik was aangenaam verrast, wat een vriendelijke winkel
met een groot assortiment en fijne verkoopster. Behalve T.I.M.E. Stories nam ik
ook nog het tweepersoonsspelletje Tides of Time mee.

Niek en ik hebben een eerste sessie gespeeld en ik heb me prima
vermaakt. Ik vond wel dat we er erg lang over deden (het was al laat en ik was
best moe). Het deed mij een beetje aan een computerspel denken (niet dat ik
daar nou heel veel ervaring mee heb, maar ergens in de jaren ‘80 heb ik nog wel
eens een spelletje gedaan). Je ontdekt langzaam de kamers en moet op basis van
de informatie die je hebt beslissen of je bepaalde dingen wel of niet wilt doen
of met welke karakters (die op de panorama’s staan afgebeeld) je wilt praten. Ik
was na afloop van het spel nog lang aan het nadenken over het verhaal en dat is
een goed teken. Ik wil dan ook graag snel weer verder spelen, maar omdat een
sessie best lang kan duren (ik denk dat wij er wel 2 uur over deden, al hoop ik
dat het de volgende keer sneller gaat omdat we het dan al een beetje weten), is
het niet iets wat je op een doordeweekse avond nog even op tafel legt. Wij
speelden het met twee en dat werkt op zich best ok. Maar ik snap waarom ik op
internet vaak lees dat je dit spel eigenlijk met zijn vieren moet spelen. Maar
ja, die luxe heeft niet iedereen dus vandaar dat Niek en ik het nu maar even
samen doen.


Abonneren op:
Posts (Atom)