Mijn top 20 voor 2019 (Dagmar)

1.      Pandemic Legacy Season 1: Wat ontzettend jammer dat je dit spel maar één keer voor de eerste keer kan spelen.

2.      Dominion: De eerste deckbuilder blijft de beste. De enige vraag die ik heb is of er niet te veel uitbreidingen zijn, waardoor een toegankelijk spel toch een beetje complex begint te worden.

3.      Stenen Tijdperk: Mijn favoriete werkverschaffingsspel dat bij ons met geslepen messen wordt gespeeld.

4.      Azul: Dit spel lokt spelers naar de spellentafel met zijn looks om ze vervolgens keer op keer terug te laten komen door het spelplezier dat dit briljante abstracte spel oplevert.

5.      The Castles of Burgundy: De belangrijkste vraag is of ik mijn oude editie dit jaar moet gaan vervangen door de nieuwe editie met alle uitbreidingen in één doos. Dat ik hier serieus over na denk zegt veel over hoe leuk dit spel is.

6.      Ticket to Ride: Welke variant je ook op tafel zet, als er Ticket to Ride op de doos staat, dan weet je dat het met het speelplezier wel goed zit.

7.      Keer op Keer: Het niemendalletje dat niet van mijn spellentafel te slaan is. Er zijn weinig spellen die na 100 keer nog boeien, maar dit is er één van. Dat had ik niet verwacht toen ik hem voor het eerst speelde.

8.      Kolonisten van Catan: Dit spel zou ik zo graag vaker spelen, maar verwende veelspelers spelen liever nieuwe spellen en dus komt dit spel bijna nooit meer op tafel. Zo jammer, want dit spel is een terechte klassieker die nog geen stukje glans verloren heeft.

9.      Flamme Rouge: Perfecte gateway-game: hele simpele regels, sterk thema met veel ruimte voor trash-talk, variabel speelbord garandeert herspeelbaarheid en spannend tot de laatste kaart.

10.   Railroad Ink: Het mooiste roll & write spel in mijn kast. En ook nog één van de leukste. Wat wil je nog meer.

11.   Dinosaur Island: Er is veel overdadig aan dit spel: the looks, het aantal mechanismen, de mogelijkheden voor variatie, maar in dit geval blijkt overdaad niet te schaden. Jurassic the Boardgame (de eigenlijke naam van dit spel) is een topper.  

12.   Hoogspanning: Het zegt veel over hoe leuk dit spel is dat het ondanks het saaie thema en de relatief sobere uitvoering nog steeds in de winkel ligt.

13.   Codenames (pictures): Mijn go to partygame voor grote groepen.

14.   Clans of Caledonia: Heerlijke, mooi uitgevoerde engine-builder. Aanrader voor verwende veelspelers die niet bang zijn voor een snufje complexiteit.

15.   De vos in het bos: De wonderen zijn de wereld nog niet uit: een tweepersoons slagenspel dat echt super leuk is. Behoort nu tot onze standaard vakantie-uitrusting.

16.   Star Realms: Brute deckbuilder on steroids waarin je elkaar zo snel mogelijk probeert af te slachten. Het blijft zelden bij één potje.

17.   Tichu: Hoe vaker je dit spel speelt, hoe leuker het wordt, zeker als je tegenstanders ook een beetje ervaren zijn. Jammergenoeg speel ik dit spel bijna nooit meer, maar als het dan een keer op tafel komt is het genieten geblazen. 

18.   Wingspan: Verslavend leuke tableaubuilder waarvan je allemaal leuke vogel-weetjes opsteekt. Ik kan niet wachten tot de uitbreiding met Europese vogels beschikbaar is.

19.   Splendor: Simpele regels, beperkte speelduur en altijd spannend. Van dit soort spellen kan je er niet genoeg in je kast hebben.

20.   Scrabble: De hekkensluiter van mijn lijstje. Dit spel heeft nog geen vakantie gemist omdat onze magnetische reiseditie echt overal gespeeld kan worden. Jammer alleen dat er wel eens een lettertje kwijt raakt. Ik vrees de dag dat ik geen reserve-onderdelen meer kan vinden.

Stem nu het nog kan

Nog maar een paar dagen en dan sluit de stembus voor de spellentop-100 van de Lage Landen. Nog niet gestemd? Ga er dan tijdens dit regenachtige weekend eens goed voor zitten.

Meer details vind je hier.

Recensie: Iquazú

Ik denk dat de meeste mensen meteen aan de film Avatar denken als ze de doos van Iquazú zien. (niet te verwarren met het 999 games spel Iguazu met een g uit 2004). Als je de doos ziet verwacht je spektakel op tafel.  En wat betreft het spelmateriaal klopt dat ook helemaal. Je bouwt op je tafel een prachtige waterval waar het Inox-volk edelstenen in gaat verstoppen om te voorkomen dat ze gestolen worden door de gemene Rhujas. Maar als je even verder kijkt, zie je dat Iquazú eigenlijk een heel abstract spelletje is.

In Iquazú leggen de spelers edelstenen in een raster neer en hiermee scoor je punten. Om een steen te mogen plaatsen moet je de juiste handkaarten (kleur en aantal) afleggen. In je beurt mag je óf vier nieuwe handkaarten trekken (met een handlimiet van 10 kaarten) óf een edelsteen leggen ( en daarvoor lever je één kaart voor de eerste kolom, twee voor de tweede kolom, etc. in, in de juiste kleur). Eén van de speler plaatst daarnaast ook nog een (houten) waterdruppel in zijn beurt op de bovenste vrije plaats in de meest linker kolom.

Zodra de eerste kolom vol is, wordt een waardering uitgevoerd. Eerst wordt dan de kolom gewaardeerd. De speler die de meeste edelstenen in die kolom heeft geplaatst, krijgt het puntenaantal dat onder aan de kolom staat afgebeeld. Als er meerdere spelers de meeste edelstenen hebben geplaatst, dan wint de speler die de laagst geplaatste steen heeft. Daarna wordt elke rij gewaardeerd. Aan het eind van elke rij ligt een fiche dat extra punten, handkaarten of andere voordeeltjes oplevert. De speler die de meeste edelstenen in een rij heeft wint het fiche. De tiebreaker is hier wie een edelsteen in de meest rechter kolom heeft geplaatst en als ook dat nog een gelijkstand op levert wordt er gekeken naar wie de onderste edelsteen heeft geplaatst.

Nadat een kolom is geplaatst, schuift de waterval een stukje verder waardoor de zojuist gewaardeerde kolom achter het water verdwijnt en een nieuwe kolom verschijnt met nieuwe fiches. Dit verschuiven doe je een centraal stuk met een opening een stapje naar rechts te schuiven. Hierdoor verschuif je een kartonnen strook (met waterval afbeelding) van het bord af en die schuif je links weer in het bord. Je ziet de opening in de waterval dus echt van ronde na ronde verschuiven en de gespeelde edelstenen verdwijnen echt achter de waterval.

Na de negende waardering is het spel afgelopen. Wie dan de meeste punten heeft verzameld, wint het spel.

…en de waardering

Iquazú ziet er echt fantastisch mooi uit: mooie afbeeldingen, glimmende edelstenen en als klap op de vuurpijl de prachtige waterval die langzaam verschuift. Als je dit op tafel legt, dan weet ik zeker dat mensen die langs lopen even komen kijken wat je aan het doen bent.  Het spel zelf is wat minder spectaculair. Iquazu is een toegankelijk abstract spelletje. De regels zijn eenvoudig en het spel speelt lekker vlot weg. Maar  gelukkig is het geen spel dat je gedachteloos kan spelen, het loont om een beetje voor uit te denken en zo in te schatten of een edelsteen nog wel de kans loopt om punten of fiches op te leveren. Ik vind Iquazú daardoor een prima familiespel, voor verwende veelspelers is het denk ik net te licht (al is het prima geschikt om als snelle spellensnack te spelen).

Auteur: Michael Feldkötter
Uitgever: Haba, 2017
Aantal spelers: 2-4
Leeftijd: vanaf 8 jaar
Speelduur: 30-45 minuten
Prijs: circa 35 euro

Recensie: Brikks

Wolfgang Warsch is de auteur van de populaire roll & write spellen Clever en  Dobbel zo Clever. Maar dit zijn niet de enige roll & writes die hij bedacht heeft. Naast de slimme dobbelspellen uit de Clever-serie, heeft hij ook roll & write spel Brikks bedacht. Brikks is duidelijk geïnspireerd op Tetris, het computerspel dat eind jaren ’80 door iedereen gespeeld werd. Om deze link te benadrukken zijn de briefjes waar je op gaat tekenen ook vormgegeven als een computer uit die tijd.

Iedere speler krijgt aan het begin van het spel een eigen briefje voor zich met daarop een raster waarop her en der gekleurde bolletjes staan. De spelers krijgen verder nog een briefje, waar ze de achterkant van gebruiken. Op deze achterkant staan tetris-speelstukken in zes kleuren. Deze stukken gaan de spelers gebruiken om hun raster mee op te vullen.

De spelers gooien in hun beurt met twee dobbelstenen. Op de ene dobbelsteen staat een kleur en op de andere een getal. Vervolgens kijk je op het briefje welk tetris-stuk hier bij hoort. Als je niet tevreden bent met je worp, mag je één keer op nieuw overgooien, maar daarna moet je het doen met wat je hebt gegooid. Alle spelers moeten vervolgens dit stuk op hun briefje tekenen. Je moet je daarbij voorstellen dat het tetris-stuk (net als in het computerspel) van boven naar beneden zakt waarbij je het stuk nog wel naar rechts en links mag schuiven, maar niet mag draaien.

Je probeert natuurlijk de rijen zo netjes mogelijk op te vullen. Als een rij helemaal vol is, dan levert die regel 5 punten op, als er nog één vakje over is dan levert hij 2 punten op en bij twee lege vakjes krijg je nog maar één punt. Als er nog meer vakjes niet zijn gebruikt, krijg je geen punten. Voor de bovenste vijf rijen wordt de score vervolgens nog verdubbeld/verviervoudigd.

Natuurlijk komt het voor dat je een stuk moet tekenen, dat echt totaal niet past. Voor die situaties heb je drie bommen tot je beschikking staan om het betreffende stuk op te blazen zodat je het niet hoeft te tekenen. Ongebruikte bommen leveren aan het eind van het spel echter ook punten op, dus als het niet hoeft, kan je ze beter niet gebruiken.

Op sommige plaatsen staan gekleurde bolletjes in het raster. Met deze bolletjes kan je energie-punten verdienen. Als je een bolletje bedekt met een tetris-stuk van dezelfde kleur, dan verdien je twee energie-punten. Deze energiepunten kun je vervolgens inzetten om een andere tetris-stuk in de gegooide kleur te kiezen (1 energiepunt om één stuk op te schuiven). Voor vijf energie-punten kun je zelfs een stuk naar keuze kiezen.

Op sommige vakjes op het energie-punten spoor staat een X-je afgebeeld. Als je hier overheen tekent dan mag je een vakje afkruisen in het puntenscoor dat ook op je briefje staat. Hoe meer vakjes je afkruist, hoe meer punten je aan het eind van het spel krijgt. Je kan nog extra X-jes verdienen als het lukt om meerdere regels in één keer af te maken door het plaatsen van één tetris-stuk (de regels moeten dan wel volledig gevuld zijn).

Zodra een speler er niet meer in slaagt om een tetris-stuk volledig op zijn briefje te tekenen, is hij of zij uitgespeeld. De andere spelers spelen dan nog gewoon door, tot ook zij een stuk niet meer volgens de regels kunnen plaatsen. Daarna tellen alle spelers hun punten op (voor de rijen, het puntenscoor en de ongebruikte bommen). Wie dan de meeste punten heeft, wint het spel.

…en de waardering

Brikks is geen onaardig spelletje. Zeker aan het begin van het spel ben je lekker aan het puzzelen. Als je een beetje oplet kan je daarbij regelmatig wat energie-punten scoren waardoor je wat meer flexibiliteit hebt met de stukken die je moet tekenen. Dat is zeker bij de bovenste regels een must, want anders loop je het risico dat je vroegtijdig het strijdtoneel moet verplaatsen omdat een stuk niet meer past (bijvoorbeeld omdat je het in de lengte moet plaatsen en je daar de ruimte niet meer voor hebt).

Brikks concurreert in mijn spellenkast zowel met roll & write spellen, maar ook met andere op tetris gebaseerde spellen. In beide categorieën zitten spellen die ik leuker vind dan Brikks. Als ik zin heb in een roll & write, dan speel ik liever Railroad Ink, Keer op Keer, Welcome to… of een Clever-spel. Als ik zin heb in puzzelen, dan zou ik juist Patchwork of Fits uit de kast trekken. En als ik zin heb in de combinatie van roll & write en puzzelen, dan kan ik ook nog Patchwork Doodle pakken. De concurrentie is voor Brikks dus enorm. Brikks is best een prima spel, maar met zo veel geweldige spellen in hetzelfde segment, delft het helaas toch een beetje het onderspit.

Auteur: Wolfgang Warsch
Uitgever: 999 games, 2018
Aantal spelers: 1-4
Leeftijd: vanaf 8 jaar
Speelduur: circa 30 minuten
Prijs: circa 15 euro

Recensie: Patchwork Doodle

Patchwork is een ontzettend leuk tweepersoons spelletje van Uwe Rosenberg waarin je een quilt in elkaar moet knutselen uit kleine lapjes stof. Vorig jaar verscheen er al een vereenvoudigde versie van dit spel (Patchwork light) en dit jaar volgde een doodle-versie. Doodles zijn de kleine tekeningen die mensen gaan maken als ze zich een beetje zitten te vervelen tijdens een vergadering (ik heb een voorkeur voor bloemen en abstracte patronen). Zou Uwe dit spel soms bedacht hebben terwijl hij zich ergens zat te vervelen?

In Patchwork Doodle krijgen alle spelers een briefje voor zich met daarop een raster van 9 bij 9 vakjes. Op dit briefje ga je tijdens het spel je quilt in elkaar knutselen. Je gebruikt daarvoor de stukjes stof die afgebeeld staan op de kaarten die in het midden van de tafel in een cirkel worden gelegd. Maar voor het zo ver is, trekt iedere speler een startkaart met een stuk stof van zeven vakjes groot. Deze vorm teken je op je briefje als begin van je quilt.

Aan het begin van elk van de drie rondes liggen er telkens acht kaarten op tafel waarop de stukjes stof voor de quilts afgebeeld staan. Er zijn stukjes stof in verschillende (tetris-achtige) vormen en van verschillende grootte. Aan het begin van iedere beurt gooien de spelers met een dobbelsteen en zetten ze een mannetje net zo veel stapjes naar voren als het gegooide getal. Vervolgens mogen (niet moeten) alle spelers het stukje stof natekenen op hun briefje met één van de zes gekleurde potloden.

Vier keer tijdens het spel mag je een speciale actie uitvoeren. Je kan een keer in plaats van het stuk waar het mannetje op staat één van de aangrenzende stukken kiezen, een keer een stuk van één vakje extra inkleuren en een keer een vorm in gedachten in twee delen knippen en één van deze delen gebruiken. En als vierde speciale actie mag je één van deze drie speciale acties nog een tweede keer doen.

Na iedere zes beurten volgt een telling. In iedere telling kijk je wat je grootste rechthoek is waarvan alle vakjes netjes zijn gebruikt. Dit rechthoek levert punten op. Je berekent hiervoor eerst het kwadraat van het grootste vierkant in deze rechthoek en daar tel je nog één punt bij op voor elke rij binnen de rechthoek.

Na de derde telling is het spel afgelopen. Wie dan de meeste punten heeft wint het spel.

…en de waardering

Patchwork Doodle is een leuke variant van het bekende puzzel-spelletje. Het puzzeltje wat je aan het maken bent, is wel een stukje simpeler doordat de stukjes makkelijker op elkaar aansluiten (minder rare grillige vormen). Voor de momenten dat het dan toch nog een beetje lastiger wordt, kan je vervolgens één van de vier speciale acties uitvoeren. Het voordeel van het versimpelen van de puzzel is dat dit spel ook goed met kinderen gespeeld kan worden. Het nadeel is dat Patchwork Doodle voor verwende veelspelers net wat te licht is (het had wel wat uitdagender gemogen).

Ik vond het ook echt leuk om de vakjes zelf in te kleuren. De meegeleverde potloden vond ik alleen niet zo lekker kleuren doordat ze nogal hard waren. Ik heb thuis daarom mijn kleurpotloden opgezocht en met die potloden gekleurd (met als extra voordeel dat ik nog meer kleuren had om uit te kiezen). In de spelregels wordt aangeraden om je (zeker als je met langzame spelers speelt) helemaal uit te leven op het inkleuren van de stukjes stof, bijvoorbeeld door er kleine figuurtjes in te tekenen. Ik heb dit niet gedaan omdat mijn medespeler sneller (lees: slordiger) kleurde en ik dus de tijd niet had. Maar het lijkt me erg leuk om dit wel een keer te doen (als iedereen het doet, maakt het niet uit dat de vaart een beetje uit het spel gehaald wordt).

 

Auteur: Uwe Rosenberg

Uitgever: 999 games, 2019
Aantal spelers:  1-6
Leeftijd: vanaf 8 jaar
Speelduur: circa 20 minuten
Prijs: circa 15 euro

Maandoverzicht: maart 2019 (Dagmar)

Maart was een heerlijke spellenmaand. Er kwam 44 keer een spel op tafel, waarvan er vijf nieuw waren. De hit van deze maand was voor mij Wingspan (lees hier de recensie als je dit spel nog niet kent). Dit spel overvleugelde vanaf zijn komst in mijn spellenkast alle andere spelen en stond sindsdien 8 keer op tafel. Tip voor de mensen die het leuk vinden om hun bordspellen een beetje te pimpen: je kan nu overal schattige kleine paaskuikentjes kopen die heel goed de saaie (maar functionele) vierkante blokjes uit Wingspan kunnen vervangen om Wingspan op zijn paasbest uit de verf te laten komen. 

Het tweede spel dat ik voor het eerst speelde was Azul: Stained Glass of Sintra. Dit is de opvolger van het super populaire spel Azul.  In Stained Glass of Sintra moet je nou eens geen muurtje tegelen maar glas in lood ramen maken. De beurten gaan hetzelfde als in gewoon Azul, je legt de tegels nu alleen niet op horizontale rijtjes van verschillende lengte, maar op verticale kolommen. Je mag alleen tegels leggen in de kolom waar een meeple bij staat en de meeple mag gratis alleen naar rechts verplaatst worden. Als je een beurt past mag de meeple weer helemaal terug naar links geplaatst worden. Op de kolommen staat aangegeven welke kleuren waar moeten komen. Als je een kolom gevuld hebt, dan scoor je meteen de punten voor die kolom én scoor je punten voor alle kolommen die je eerder al afgemaakt heb die rechts liggen van de kolom die je net heb afgemaakt. Daarnaast is er elke ronde een kleur die bonuspunten oplevert als je in die ronde ramen afmaakt waar die kleur in zit. Alle tegels die je pakt, maar die je niet kwijt kan komen op een eigen strafpunten bordje. De eerste tegels leveren nog niet zo veel strafpunten op, maar latere wel. Het bordje wordt niet tussen de ronden geleegd en dus is het veel lastiger om flinke straffen te ontlopen. Stained Glass of Azul is best een aardige variant van Azul. Veel is hetzelfde gebleven, maar er zijn wat elementen aan toegevoegd waardoor je, als je goed oplet en puzzelt, nog meer punten kan scoren. Het leuke van Azul vind ik alleen dat het zo. elegant simpel spel is. Voor mij voegen de extra regels daardoor vooral extra complexiteit toe, maar geen extra speelplezier. Ik zal het zeker niet afslaan om dit spel nog eens te spelen, maar ik ben er volstrekt tevreden mee dat in mijn spellenkast alleen het gewone Azul staat.

Het derde nieuwe spel dat ik speelde was Gentes. Lody had na heel lang wachten zijn gedeluxefied Kickstarter binnen en wilde hem graag spelen. Het spel zag er echt geweldig mooi uit met vooral hele mooie grote houten speelfiguren. Vanzelfsprekend wilde Lody zijn nieuwe aanwinst graag spelen op Spellenpret en ik mocht meedelen in de spellenvreugde. Gentes is een abstracte civ-builder (civ van civilization). Of te wel: je begint met één van ieder van de zes soorten poppetjes (die staan voor verschillende beroepen, dus een boer, een priester, een bouwer, etc.) en tijdens het spel wordt je volk groter en bouwen ze mooie dingen voor je. Het spel wordt gespeeld over verschillende rondes en in iedere ronde heb je een bepaalde hoeveel tijd en geld tot je beschikking staan. Met deze tijd en het geld kan je gebouwen (kaartjes) bouwen waarmee je meer mogelijkheden krijgt. Op de gebouwen staat vaak (altijd?) een voorwaarde waar je aan moet voldoen, voor je het gebouw mag maken, bijvoorbeeld dat je twee boeren en een priester moet hebben. Je moet je dus een beetje slim ontwikkelen om verder te komen. Een grappige vondst in dit spel is dat je de mannetjes niet echt krijgt, maar dat ze afgebeeld staan op drie rijen op je bordje. Aan elk uiteinde van de rij staat een popje en dat beweeg je naar het midden van de rij als je er meer van krijgt. Maar dat betekent dus ook dat je (als de mannetjes elkaar ontmoeten)  niet meer  van de een kan krijgen zonder dat je er één van de andere soort opgeeft (noem het omscholen). Wij speelden het spel met de volle bezetting (vijf spelers) en daardoor duurde het best lang. Gentes is best pittig en eigenlijk een spel dat je vaker moet doen voor je er echt iets over kan zeggen. Het spel is redelijk abstract, best complex, duurt zeker niet kort maar (als dit je allemaal niet afschrikt) zeker geen slecht spel. Ik snap wel dat veel mensen dit spel met veel plezier spelen. 

Het vierde nieuwe spel dat ik speelde was Gùgõng. In dit spel moet je door de juiste cadeautjes te geven aan Chineze overheidsfunctionarissen waardevolle gunsten zien los te weken om de overwinning binnen te slepen. Iedere speler begint met een starthand met cadeautjes en in je beurt geef je op één van de actielocaties een cadeautje af om de betreffende actie uit te mogen voeren. Maar dat mag alleen als jouw cadeautje waardevoller was dan het cadeautje dat je er voor terug krijgt (je pakt de kaart die op de actielocatie ligt en legt er jouw kaart voor terug). Je zou dus kunnen zeggen dat dit geen werkverschaffingsspel is, maar een cadeauverschaffingsspel. Dit mechanisme vond ik een leuke variant op het bekende werkverschaffen dat we al zo vaak hebben gezien. Ik vond alleen de acties die je vervolgens uit kon voeren niet zo interessant. Het bleef allemaal een beetje abstract en je hebt zo weinig acties in verhouding tot wat er te doen is, dat je vooral heel veel niet doet en dat vond ik jammer. Ik loop daardoor niet echt warm voor dit spel.

Het laatste nieuwe spel dat ik deed was Qwantum. Deze opvolger van Qwixx en Qwinto kocht ik afgelopen oktober op Spiel. In het al het roll and write geweld dat op Spiel was uitgekomen bleef dit spel een beetje onopgemerkt. Ik moet toegeven dat het er ook een stuk minder aantrekkelijk uitziet als toppers Welcome to en Railroad Ink. In dit spel gooit de actieve speler de zeven dobbelstenen die dit spel rijk is. Op zes hiervan staan gekleurde vakjes met waardes en op de zevende alleen getallen. De actieve speler mag vervolgen nog zo veel dobbelstenen als hij wil een tweede keer gooien om het resultaat te verbeteren. Vervolgens leg je de dobbelstenen op kleur bij elkaar. De actieve speler kiest als eerste zo’n groepje en telt bij de som van de gegooide getallen de waarde van de getallen-dobbelsteen op. Dit getal zet je dan in het juiste rijtje (met dezelfde kleur als de gegooide dobbelstenen) op een scorebriefje. Daarna mogen alle spelers (en dus ook de actieve) van de resterende groepjes ééntje uitzoeken. Ook hier tel je de waardes van deze dobbelstenen weer op en tel je daarbij de waarde van de getallen-dobbelsteen op en schrijf je dit op de juiste plek op je blaadje. Op deze manier probeer je rijtjes te maken die eerst vier getallen lang oplopen en daarna nog twee keer aflopen. Vervolgens scoor je per kolommetje dat je gevuld hebt de waarde van het op één na laagste getal dat in dat kolommetje staat. Qwixx en Qwinto vind ik beide erg leuke spellen en dus hoopte ik dat dit ook weer een voltreffer zou zijn, maar dat viel helaas een beetje tegen. Ons ene potje was wel aardig, maar we voelden beide geen enkele behoefte om het spel nog eens te doen. Waarom zou je een matig spel doen als je ook een roll and write spel op tafel kan zetten dat echt leuk is. Ik vrees dat we van dit spel dus niet veel meer gaan horen.

Behalve nieuwe spellen, stonden er deze maand (vooral voordat Wingspan ons huis binnenvloog) ook een aantal golden oldies op tafel die ik nog even een eervolle vermelding wil geven.

Allereerst speelden we weer eens Carcassonne Overzee. Ik had dit spel heel lang niet gespeeld, maar wist dat ik er heel enthousiast over was. Recent hadden Niek en ik een aantal keer Carcassonne Safari gedaan en dat spel vonden we met twee eigenlijk net te lang duren. Voor de zekerheid besloten we daarom bij Overzee een huisregel in te voeren om de speelduur te beperken. In plaats van één tegel trokken we er twee in iedere beurt en dan mocht je kiezen welke je wilde gebruiken en de ander ging uit het spel. Hierdoor halveert de speelduur van het spel en nam het speelplezier wat mij betreft alleen maar toe omdat het veel spannender was of het zou lukken om iets af te bouwen (je hebt per slot van rekening minder beurten). De twist in deze Carcassonne variant is dat er net op een andere manier gescoord wordt en dat mannetjes niet automatisch gewaardeerd worden. Je bouwt in dit spel een ruig landschap met bergen, weides en zeeën waar her en der een stadje liggen. In je beurt mag je (nadat je een tegel geplaatst hebt) kiezen of je een mannetje plaatst of terug neemt. Als je een mannetje terugneemt wordt hij gewaardeerd. Hoeveel punten je krijgt hangt af van het landschap waar hij op stond én van de vraag of het gebied afgebouwd was (meer punten tenzij het een gebied is van twee) of niet (minder punten). Ik vind deze variant nog steeds net zo leuk als ik het vond toen het in 2005 uitkwam. Als je er dus een tegen komt (straks op de rommelmarkt op koningsdag ofzo) dan is het zeker de moeite waard om hem mee te nemen.

Niek en speelden verder ook Cartagena weer eens. Dit is een spel uit 2000 wat (net als veel spellen uit die periode) uitblinkt in simpele regels die samen toch een heel interessant spel opleveren. In dit spel ben je een groepje piraten die proberen te ontsnappen uit een gangenstelsel. In het gangenstelsel staan symbolen afgebeeld op iedere stap die je moet zetten. Als je een handkaart afspeelt dan mag je één van je piraten naar het eerstvolgende lege vakje waar dit symbool op staat verplaatsen. Als je dus een beetje geluk hebt staan er al piraten voor je op dit symbool en kan je dus hele stukken overslaan. Nieuwe handkaarten zijn “helaas” niet gratis. Je krijgt ze door een piraat weer terug de tunnel in te sturen. Hij loopt net zo lang achter uit tot hij een andere piraat of een groepje van twee piraten tegenkomt (groepjes van drie piraten worden overgeslagen). Je krijgt dan net zo veel kaarten als er piraten stonden waar je bij kwam staan.  Je probeert in dit spel dus naar voren te sprinten afgewisseld door kleine stukjes terug. Je moet daarbij goed in de gaten houden dat geen van je piraten te ver achterop raakt want dan kan die én geen gebruik maken van ketens van al bezetten symbolen, maar ook niet achter uit lopen om aan nieuwe kaarten te komen. Ik heb dit spel weer met veel plezier gespeeld. Nog een spel dat je aan het eind van deze maand niet op de rommelmarkt moet laten liggen als spellenliefhebber!

De laatste gouden oude die deze maand op tafel kwam was De Legenden van Andor. Vorige maand ben ik met het groepje collega’s waar ik regelmatig mee speel aan dit spel begonnen. In Legenden van Andor speel je een groepje avonturiers die de koning en inwoners van het land Andor verdedigen tegen het kwaad dat bestaat uit Ghors, Skrallen en Wardrags. Het spel lijkt in de eerste instantie op een dungeon crawler doordat je karakters hebt die je sterker moet maken om steeds sterkere bad guys te verslaan. Maar als je het spel gaat spelen kom je er achter dat het spel vooral een puzzel is waarin samen moet werken om op de juiste momenten de juiste bad guys te verslaan. Iedere keer dat je een monster verslaat gaat een pion op een tijdspoor namelijk vooruit en als de pion aan het eind van het spoor komt voor je al je doelen hebt bereikt, dan heb je verloren. Het is daarom niet handig om elk monster dat je pad kruist aan te vallen omdat je je tijd voor andere dingen nodig hebt. Je speelt verschillende scenario’s die samen een verhaal vertellen. Het beginnersscenario wonnen we redelijk makkelijk, maar het tweede scenario kostte ons al best wat moeite, maar inmiddels hebben we dat ook gewonnen. Natuurlijk is het af en toe vervelend dat je in dit spel vecht met dobbelstenen en dobbelstenen erg ongewenste uitkomsten kunnen opleveren. Maar door beter te plannen wanneer je aanvalt en door samen aan te vallen, maak je de kans daarop al snel kleiner. Binnenkort beginnen we aan het derde scenario, ik ben benieuwd of het ons gaat lukken!

Spellen top-100 van de Lage Landen, editie 2019

Het is weer april en dat betekent verkiezingstijd. Wel spel staat er in deze twaalfde editie bovenaan? Wat greep afgelopen jaar onze aandacht en wat verdween van de radar? Aan jullie het woord!

Stuur dus je lijst naar spellengektop100@gmail.com

De regels zijn dezelfde als de vorig jaren:

-stuur een lijstje in van minimaal 10 en maximaal 20 spellen met daarin:
-je nr. 1
-je nummers 2-10 in willekeurige volgorde
-(eventueel) je nummers 11-20 in willekeurige volgorde

-ieder genre is welkom, computerspellen natuurlijk uitgezonderd

-uitbreidingen zoals Steden en Ridders tel ik als stem voor het basisspel

-zelfstandige varianten zoals Ticket to Ride: Europa tel ik wel apart. Een uitzondering is Dominion: Intrige en soortgelijke zelfstandig speelbare uitbreidingen

-stemmen kan tot en met 30 april; daarna maak ik de lijst op

-commentaar bij een spel? Graag! Uit de commentaren maak ik een selectie om in het overzicht te plaatsen.

Voor een terugblik kun je eens een kijkje nemen bij de vorige jaargang.