Maandoverzicht: juli 2017 (Dagmar)

Juli was een rustig maandje op spellengebied. Veel van mijn spellenvriendjes en -vriendinnetjes gingen op vakantie en dus bleef de teller deze maand op 22 spellen steken.

Mijn meest gespeelde spel was Star Realms (9 keer). Zowel Niek als ik spelen Star Realms met veel plezier. De kracht van dit spel is dat het zo lekker snel op tafel te leggen is en heerlijk vlot wegspeelt. Een potje duurt maar kort en dus blijft het zelden bij één spelletje. Ik heb inmiddels ook de Colony Wars variant van Star Realms gekocht. Dit is een zelfstandige variant van Star Realms met net andere kaarten, maar eigenlijk is het vooral meer van hetzelfde. De kaarten zijn gemiddeld iets sterker waardoor potjes nog wat korter duren. Ik heb ook flink wat van de kleine uitbreidingen van Star Realms gekocht. Deze heb ik nog niet gespeeld omdat ik nog aan het twijfelen ben hoe ik ze in het spel ga brengen. Ik zou alle kaarten die ik heb kunnen mengen voor een hele dikke trekstapel. Dit heeft denk ik als nadeel dat de nieuwe kaarten verdwijnen in de grote berg bekende kaarten. Of ik zou uit een van de basissets kaarten kunnen vervangen door kaarten van dezelfde waarde uit de uitbreidingen. Maar de vraag is dan of de set nog wel gebalanceerd genoeg is.

Deze maand loopt voor Star Realms ook een Kickstartercampagne voor de nieuwe, grote, zelfstandig speelbare  uitbreiding (Frontiers). Je kan in deze campagne op verschillende niveaus pledgen, variërend van alleen de Frontiers set tot een combinatie van Frontiers met stretch goals en verschillende kleine uitbreidinkjes. En als je dan nog niet genoeg heb (ik beken schuld) dan kan je je ook nog ad ons toevoegen waardoor je player mats, een opbergdoos en reeds bestaande Star Realms producten kan kopen. In december ga ik (als de planning gehaald wordt, wat vaker niet dan wel zo is) dus een heel leuk pakketje van de postbode krijgen en dan heb ik alles wat er te krijgen is van Star Realms in huis.

Over Kickstarters gesproken. Vorig jaar (in mei) heb ik het spel This war of mine op Kickstarter gebacked. Dit is een spel dat gebaseerd is op een computerspel waarin je een groepje gewone burgers in leven moet proberen te houden in een belegerde stad. De inspiratie voor deze spellen komt van de ellende die de burgers van Sarajevo hebben meegemaakt tijdens de belegering van die stad in de jaren ’90, aangevuld met de oorlogsellende van gewone Polen tijdens WO2. Ik vond dit een bijzonder en intrigerend thema en heb het spel daarom vorig jaar gebackt. Toen de campagne liep hoopten ze nog dat ze de spellen in december 2016 zouden kunnen gaan uitleveren, maar dat is niet gelukt. Niet alleen kostte het nog wat meer tijd om de puntjes op de I te zetten in het ontwerp van het spel, ook het versturen van de bijna 10.000 spellen ging niet helemaal gesmeerd. Ik kreeg afgelopen maand mijn spel, maar er zijn nog flink wat mensen die nog aan het wachten zijn. Ondanks de lange wachttijd, ben ik heel blij met mijn spel. Het spel ziet er fantastisch uit en de makers hadden zelfs een paar onverwachte extra’s in de doos gestopt. Ik heb het inmiddels twee keer met plezier gespeeld (een keer solo en een keer met zijn vieren) en ik kan niet wachten tot ik het weer op tafel kan zetten.

Er waren nog twee andere spellen die ik deze maand voor het eerst deed. Allereerst hebben Niek en ik de tweepersoonsversie van Caverna gespeeld. Ik heb Caverna nooit gespeeld, dus ik kan niets zeggen over de mate waarin deze twee spellen op elkaar lijken. Caverna is een workerplacer waar je begint met twee dwergen (en dus twee acties), maar in de loop van het spel krijgen de dwergen vriendjes waardoor je aan het eind zelfs vier dwergen (en dus vier acties) hebt. Deze dwergen gaan aan de slag om een grottenstelsel uit te graven. In de uitgegraven gebieden kunnen ze nieuwe kamers bouwen die weer nieuwe actiemogelijkheden met zich meebrengen. Aan het eind van het spel scoor je punten voor de uitgegraven kamers en je verzamelde goud. En natuurlijk wint de speler met de meeste punten.  Ik had gehoopt dat dit spel een soort variant op het Agricola tweepersoonsspel zou zijn, maar dat bleek niet het geval. Ik vond het spel minder thematisch en vond het spel erg droog. Het had voor mij dus niet de wow-factor die het Agricola tweepersoonsspel wel had en dat vond ik jammer. Ik moet het nog een herkansing geven, dus wie weet dat ik dan wel het licht zie.

Het laatste nieuwe spel dat ik deed was niet echt een nieuw spel, maar een nieuw scenario voor Escape Room the Game. Ik speelde met een paar collega’s Welcome to Funland. In dit scenario zit je vast in een soort pretpark zoals je normaal vooral in Amerikaanse horrorfilms tegenkomt. Ook dit scenario vond ik weer erg leuk en de tijd vloog om. Er was een puzzel die ons veel hoofdbrekers kostte, maar uiteindelijk kwamen we ook daar wel uit. Het lukte ons net om binnen de tijd te ontsnappen.

Niek en ik zetten Dominion ook weer eens op tafel. Ik heb bijna alles van Dominion wat te krijgen is (ik heb niet alle losse bonuskaarten). Het nadeel hiervan is dat het best even een werkje is om het spel klaar te zetten. Een ander nadeel is dat mijn Dominion-verzamelbox loeizwaar is geworden.  Ook speelt het spel wat langzamer doordat er zo veel verschillende kaarten zijn dat het iedere keer even tijd kost om te lezen welke kaarten er op tafel liggen. Vaak moet ik daarbij ook wel even een regeltje checken omdat ik niet alle sets even goed ken. De eerste paar sets hebben we grijs gespeeld en kan ik dromen. De latere sets heb ik minder vaak gespeeld. Bovendien speel ik met alle sets door elkaar en verwaterden die in de enorme berg kaarten die ik al had waardoor iedere kaart nog minder vaak op tafel kwam. Combineer dat met mijn gebrek aan een fotografisch geheugen en je snapt mijn uitdaging. Potjes duren gemiddeld ook wat langer doordat we tijdens het spelen ook aan het ontdekken zijn hoe een kaart werkt en op welke manier je er je voordeel mee kan doen. Ondanks deze nadelen (die ik over mezelf afgeroepen heb, ik had natuurlijk ook gewoon sommige sets niet kunnen kopen), blijf ik Dominion een fantastisch spel vinden dat ik met plezier speel. De twee potjes die Niek en ik op de laatste dag van juli speelden, smaken dan ook zeker naar meer. Een van de dingen die ik leuk vind aan Dominion is dat de bedenker van het spel (Donald X. Vaccarino) grapjes in de kaarten verstopt heeft. Ze zijn nogal nerdy, dus het zal niet aan iedereen besteed. Zijn. Op Boardgamegeek kan je de secret history’s van verschillende sets en kaarten lezen waarin hij de ideeën van de kaarten uitlegt). Ik trok tijdens een van mijn potjes ook een hand die ik erg grappig vond. Ik trok een hand met een puntenkaart, twee goud een koper en een Poor House. De actie van het Poor House is dat je vier geld krijgt minus 1 geld per geldkaart die je in je hand had. Ik kreeg dus nog net 1 geld van mijn Poor House. Hierdoor had ik in totaal 8 geld waardoor ik precies een provincie kon kopen. Dit is dus net zo iets als met je Ferrari naar de voedselbank gaan om daar de laatste ingrediënten voor een copieus acht gangen maal te halen.